Ojciec matka tunel strachu

wtorek, 17 października 2023, 19:00

Kup bilet
  • wtorek, 17 października 2023, 19:00
  • środa, 18 października 2023, 19:00
  • czwartek, 19 października 2023, 19:00
  • piątek, 20 października 2023, 19:00
>

Zwykle ukryte dramaty rozgrywające się w zamkniętym przed obcymi kosmosie czterech ścian, często trudne (mimo najlepszych chęci) relacje rodzinne to temat sztuki reżyserowanej przez Wojtka Klemma na Nowej Scenie. Zagubienie i bezradność rodzi traumę, bo dotyka najbardziej intymnej sfery, budzącej wielkie emocje. „Syn to jestem ja, który jestem sobie obcy. Widzę siebie w stosunku do przyszłości, nad którą nie panuję. Rośnie, przerasta mnie o głowę, aż w końcu daję za wygraną. Najpierw go wychowuję, a potem szukam w nim oparcia” – mówi Ojciec w sztuce Heckmannsa, adresowanej do widzów usytuowanych po obu stronach rodzinnej barykady. „Czasami moi rodzice mnie męczą – mówi jego syn Otto. – Znam ich już od kilku lat, wymiana poglądów rozpala ich zawsze w tym samym miejscu. Zanim się pojawiłem musieli być piękną parą. Są zdjęcia, na których wyglądają na beztroskich. Z początku myślałem, że są stworzeni tylko dla mnie. Są jedynymi rodzicami, jakich będę miał…” Tytułowy Tunel Strachu przywołuje znaną z wesołego miasteczka rozrywkę z dreszczykiem, ale stanowi też określenie sytuacji (pułapki?), w którą wpada każda para wraz z pojawieniem się na świecie dziecka. Sztuka Martina Heckmannsa daleka jest jednak od obyczajowego realizmu, nie opowiada konkretnej historii toczącej się w mieszkaniu obok. Raczej ciągiem zaskakujących obrazów-metafor stara się skłonić do refleksji na temat istoty procesów rozgrywających się w rodzinnym tyglu.
Prapremiera dramatu Ojciec Matka Tunel Strachu (Vater Mutter Geisterbahn) w reżyserii Kristofa Fricka odbyła się w 2011 roku w Dreźnie. Wojtek Klemm, wierny popularyzator niemieckiej dramaturgii na polskich scenach, przygotowuje jej polską wersję w wykonaniu aktorskiego klanu Peszków w przewrotnej konfiguracji obsadowej.

Martin Heckmanns – dramatopisarz niemiecki (rocznik 1971), zadebiutował w 2002 roku sztuką Schieß doch, Kaufhaus! (Staatschauspiel Dresden), od tej pory napisał kilkanaście kolejnych, chętnie wystawianych na niemieckich scenach. Studiował komparatystykę, historię i filozofię.  Od roku 2009 pisarz-rezydent i dramaturg w Staatsschauspiel Dresden, gdzie jego teatralny prolog Zukunft für immer zainaugurował artystyczną dyrekcję Wilfrieda Schulza.
Do tej pory napisał m.in.: Kränk (premiera: Schauspiel Frankfurt, 2004), Das wundervolle Zwischending (Staatsschauspiel Hannover, 2005), Wörter und Körper  (premiera: Staatstheater Stuttgart, 2007), Kommt ein Mann zur Welt (premiera: Schauspielhaus Düsseldorf, 2007), Wir sind viele und reiten ohne Pferd  (premiera: Staatstheater Stuttgart, 2012), Einer und Eine (Nationaltheater Mannheim, 2012) czy Es wird einmal (premiera: Schauspielhaus Bochum, 2013). W 2002 otrzymał tytuł dramatopisarza roku przyznawany przez prestiżowe branżowe pismo „Theaterheute”, dwukrotnie (w 2003 i 2004) zdobył nagrodę publiczności podczas Mühlheimer Theatertage.

Premiera 22 maja 2015

przekład: Iwona Nowacka
reżyseria, scenografia: Wojtek Klemm
kostiumy: Julia Kornacka
muzyka: Dominik Strycharski

występują:
OJCIEC JOHANN KLEIN: Błażej Peszek
MATKA ANNE KLEIN: Katarzyna Krzanowska
SYN OTTO KLEIN: Jan Peszek

Nowa Scena

Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej

ul. Jagiellońska 1

Jeden z najstarszych teatrów w Polsce. Współczesny repertuar Narodowego Starego Teatru w Krakowie wypełniają zarówno sztuki współczesne, jak i reinterpretacje klasyki dramatu. Do historii polskiej sceny przeszły Dziady Adama Mickiewicza w reżyserii Konrada Swinarskiego czy inscenizacja Biesów Fiodora Dostojewskiego dokonana przez Andrzeja Wajdę. Obecny repertuar teatru wypełniają zarówno dramaty współczesne, jak i reinterpretacje klasyki gatunku. Teatr jest jedną z trzech scen narodowych w Polsce, które podlegają bezpośrednio ministrowi kultury.

Powołanie Narodowego Starego Teatru datowane jest na dzień 17 października 1781 roku, jednak dopiero w 1798 roku starosta Jacek Kluszewski przebudował swoje dwie kamienice przy ulicy Jagiellońskiej tak, by spełniały wymogi siedziby teatru, którego wnętrze wzorowano na wiedeńskim Leopoldstädter Theater w Wiedniu. Przedstawienia grano w nim od 1 stycznia 1799 roku. Teatralny gmach zmieniał się na przestrzeni czasu, jego dzisiejszy kształt w stylu krakowskiej secesji, który możemy podziwiać do dziś, zawdzięcza przebudowie z przełomu XIX i XX wieku.

Stary Teatr był pierwszym publicznym zawodowym teatrem w Polsce. Przez cały XIX wiek największą siłą Starego Teatru był zespół aktorski złożony z wybitnych artystów i artystek spod znaku „szkoły krakowskiej” (do dziś nad schodami prowadzącymi na Dużą Scenę wisi portret wybitnej aktorki Heleny Modrzejewskiej), który realizował sposób myślenia o spektaklach oraz nowoczesnej grze aktorskiej wprowadzony przez Stanisława Koźmiana. Polegał on przede wszystkim na odejściu od deklamacji i gwiazdorstwa, tak charakterystycznych wówczas dla scen warszawskich, na rzecz umiaru, naturalności, szczerości i prostoty. W repertuarze Starego Teatru znajdowała się klasyka literatury światowej i polskiej, jak również dramaturgia współczesna, co pozostaje jego zasadą do dziś. W Starym Teatrze pracowali najważniejsi twórcy polskiego teatru: Tadeusz Kantor, Lidia Zamkow, Jerzy Grotowski, Zygmunt Hübner, Konrad Swinarski, Jerzy Jarocki, Andrzej Wajda, Krystyna Zachwatowicz, Jerzy Grzegorzewski, Stanisław Radwan, Zygmunt Konieczny, Zofia i Jerzy Skarżyńscy, Jerzy Juk-Kowarski, Krystian Lupa, Paweł Miśkiewicz. Debiutowali tu Grzegorz Jarzyna i Krzysztof Warlikowski. Stary Teatr współpracuje z artystami, których twórczość niekiedy wzbudza kontrowersje, jak Maja Kleczewska, Paweł Demirski, Monika Strzępka, Barbara Wysocka, Michał Borczuch, Krzysztof Garbaczewski, Jan Klata, Wiktor Rubin czy Michał Zadara.

Stary Teatr dysponuje trzema scenami – Duża i Mała znajdują się w budynku przy ulicy Jagiellońskiej, zaś Scena Kameralna usytuowana jest przy ulicy Starowiślnej 21. Na tej ostatniej grane były najwybitniejsze spektakle Krystiana Lupy Malte albo Tryptyk marnotrawnego syna, Kalkwerk, Rodzeństwo, Bracia Karamazow, Mistrz i Małgorzata, Zaratustra czy Factory 2.

W 1985 roku do teatru dołączono następną kamienicę od ulicy Jagiellońskiej (po lewej stronie od wejścia głównego), w której obecnie znajdują się pomieszczenia biurowe, sale prób, archiwum, pracownie i magazyny.

OK Nasz strona korzysta z plików cookies w celach statystycznych, marketingowych i promocyjnych. Możesz wyłączyć tą opcję w ustawieniach prywatności swojej przeglądarki.