O ulicach odchodzących z Rynku Głownego legendarny krakowski bard Grzegorz Turnau mówi, że „są jak rynny odprowadzające nocne życie Krakowa”. Jedna z tych „rynien” kryje w sobie muzykę Starego Miasta: odchodzący od ulicy Sławkowskiej cichy zaułek przy ulicy św. Marka to królestwo chórów. Tu odbywają się próby śpiewaków reprezentującej miasto Capelli Cracoviensis, tu regularnie ćwiczą inne zespoły wokalne, a przede wszystkim – to właśnie tu w 2. połowie XX wieku mieszkał i tworzył mistrz polskiej chóralistyki Stanisław Wiechowicz, autor słynnych pieśni, takich jak Chmiel czy Pragną oczki, pragną. Los rzucał go w różne strony kraju – urodził się w Koszycach koło Kielc, kształcił w Krakowie, przed wojną pracował jako profesor i chórmistrz w Poznaniu. Wysiedlony przez Niemców w okolice Ostrowca Świętokrzyskiego wraz z zakończeniem wojny powrócił do Krakowa, obejmując klasę kompozycji w tutejszej PWSM. Studenci nazywali go pieszczotliwie „Dziadziem” – był skromny, pogodny, łagodny i dobroduszny. Uczył Wojciecha Kilara, Juliusza Łuciuka, Krzysztofa Pendereckiego i Krzysztofa Meyera. Na elewacji kamienicy pod numerem 8 umieszczono tablicę informującą przechodniów, że to właśnie w tym domu żył, tworzył i odszedł w 1963 roku wybitny muzyk i pedagog, profesor Stanisław Wiechowicz.

Obiekt jest dostępny dla zwiedzających tylko z zewnątrz.