Vis-à-vis Teatru STU, mieści się siedziba największego (przez wiele lat jedynego) polskiego wydawcy związanego z muzyką. To tu publikowane są dzieła niemal wszystkich polskich kompozytorów, począwszy od Chopina, Wieniawskiego, Karłowicza i Szymanowskiego, przez Kilara, Góreckiego i Pendereckiego, po najmłodsze pokolenie twórców, takich jak Mykietyn, Łukaszewski, Chyrzyński czy Widłak. Polskie Wydawnictwo Muzyczne ruszyło w 1945 roku, tuż po zakończeniu okupacji. Jego pierwszym dyrektorem był Tadeusz Ochlewski, kolejnym Mieczysław Tomaszewski, za którego rządów (w latach 1954–1988) nie tylko rozkwitło, ale i dopiekło władzom PRL. To właśnie dzięki niemu Beatus vir – zakazane dzieło Henryka Mikołaja Góreckiego napisane w 1979 roku na prośbę Karola Wojtyły i dedykowane jego osobie (już w randze papieża) – ujrzało światło dzienne. Pomimo sprzeciwu władz Tomaszewski pod osłoną nocy sprowadził kopistów do budynku przy alei Krasińskiego, by na czas sporządzili głosy orkiestrowe. Operacja była tajna i niosła realne niebezpieczeństwo, aby więc przyspieszyć jej finał, w nielegalnym kopiowaniu wzięli udział także przyjaciele i żona kompozytora Jadwiga. (Więcej o Beatus vir patrz także: trasa Ujrzyj święty dźwięk: tropami muzyki religijnej Krakowa – Duch franciszkańskiej prostoty).

Obiekt jest dostępny dla zwiedzających tylko z zewnątrz.