Dyskusja o literaturze Europy Środkowej

czwartek, 24 listopada 2022, 18:00

  • czwartek, 24 listopada 2022, 18:00
>

Czym jest Europa Środkowa i jaka jest jej współczesna literatura? Jakie doświadczenia opisują dziś pisarki i pisarze z Węgier, Czech, Słowacji i Polski? Na czym polega specyfika tego, co nazywane bywa literaturą środkowoeuropejską?

Na te i inne pytania będą się staralali odpowiedzieć zaproszeni na dyskusję znakomici goście: Pavla Horákova, Viktor Horváth, Weronika Gogola oraz Silvester Lavrík. Wszyscy oni zajmują się nie tylko tworzeniem opowieści, ale również przekładem, który umożliwia im nieustanny dialog z innymi literaturami, zarówno środkowoeuropejskimi, jak i zachodnimi. Łączy ich również to, że publikują na łamach węgierskiego „The Continental Literary Magazine”, anglojęzycznego czasopisma, które prezentuje pisarki i pisarzy z Europy Środkowej, promując ich twórczość w krajach zachodnich, przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych. Dyskusja będzie połączona z prezentacją działalności wydawniczej „The Continental Literary Magazine”, o czym opowie Margit Garajszki, redaktorka pisma. 

W 2005 roku – niedługo po rozszerzeniu Unii Europejskiej o nowe państwa – we Francji ukazała się książka Alexandry Laignel-Lavastine Duchy Europy. Autorka postawiła w niej tezę, że nowa nadzieja dla europejskiej wspólnoty przyjdzie ze strony krajów środkowoeuropejskich. Odrodzenie może nastąpić jedynie pod warunkiem ponownego przyswojenia środkowoeuropejskiej części naszego dziedzictwa intelektualnego – napisała Laignel-Lavastine. Europa Środkowa to jednak nie tylko idee i opowieści, lecz przede wszystkim doświadczenie, które Milan Kundera nazwał niegdyś pracą w laboratorium zmierzchu. Zniewolenie, z którym walczyli ludzie zamieszkujący tę część kontynentu, było – jak mówił Václav Havel – skrótem całego dwudziestowiecznego świata.

W spotkaniu, które poprowadzi dyrektor programowy Festiwalu Conrada Grzegorz Jankowicz, wezmą udział:
Pavla Horákova (czeska pisarka i publicystka)
Viktor Horváth (węgierski prozaik i nauczyciel akademicki)
Weronika Gogola (laureatka Nagrody Conrada, mieszkająca na stałe w Słowacji)
Silvester Lavrík (słowacki pisarz i reżyser teatralny).

 

Pałac Potockich

Rynek Główny 20

Pałac Potockich to kulturalne miejsce spotkań w sercu historycznego Krakowa. To także punkt wymiany doświadczeń i współpracy środowisk lokalnych oraz miejskich, otwarte i tętniące życiem miejsce kreatywności, dialogu i innowacji.
Od 2021 roku współgospodarzami Pałacu Potockich przy Rynku Głównym 20 są KBF, Galeria Bunkier Sztuki oraz księgarnia COMPARE Bookstore.   

#1 Pałac Potockich. Bliżej kultury

Misją Pałacu Potockich jest tworzenie otwartego i zrównoważonego miejsca dla dialogu kultury i nauki, działań społecznych, edukacyjnych oraz innowacji.
Pałac Potockich to wspólne dobro sektora kultury oraz mieszkańców(-anek) i gości Krakowa, budowane w partnerskiej współpracy z instytucjami, fundacjami i stowarzyszeniami na rzecz lepszej przyszłości dla twórców(-czyń) i odbiorców(-czyń).

1
Głównym obszarem działalności Pałacu Potockich jest prezentowanie jakościowej, zróżnicowanej i interdyscyplinarnej oferty wydarzeń kulturalnych, otwartej i różnorodnej, dopasowanej do potrzeb różnych grup odbiorców.
W ramach tych działań odbywają się tu zarówno wydarzenia otwarte, jak i warsztatowe dla mniejszych grup; przygotowywane przez KBF i zewnętrznych organizatorów; wydarzenia jednorazowe, cykliczne i festiwalowe.

2
W Pałacu Potockich powstała przestrzeń do rozmowy przedstawicieli(-lek) sektora kultury, organizacji pozarządowych i aktywistów(-tek), którym na sercu leży zrównoważony rozwój oraz chęć zmiany społecznej. Działania obejmują wsparcie początkujących twórców(-czyń), lokalnych inicjatyw czy laboratoriów innowacji.
Celem Inkubatora w Pałacu Potockich jest tworzenie jakościowej oferty wydarzeń, nowoczesnych rozwiązań i standardów pracy w kulturze, a także rozwijanie sieci partnerstw wokół wspólnych przedsięwzięć.

3
Z racji prestiżowej lokalizacji nawiązującej do dziedzictwa kulturalnego Krakowa, a także miejskiego charakteru działań KBF, Pałac Potockich to naturalna przestrzeń do działań dyplomatycznych, konferencyjnych, promocyjnych oraz biznesowych, prowadzonych przez instytucje kultury, placówki dyplomatyczne, podmioty miejskie oraz komercyjne.
Aktywności międzynarodowej służy również mieszkanie rezydencjalne w Pałacu Potockich, z którego przez cały rok korzystają pisarze(-rki) i tłumacze(-czki) w ramach programu wsparcia rozwoju twórczego Krakowa Miasta Literatury UNESCO.

#2 Pałac Potockich. Bliżej historii 

Każde miejsce wokół krakowskiego Rynku to opowieść o wielowiekowych dziejach miasta, a Pałac Zbaraskich, częściej nazywany już Pałacem Potockich, kumuluje prawdziwe genius loci Krakowa.

Pałac Potockich to jedna z najstarszych i najbardziej reprezentacyjnych przyrynkowych kamienic krakowskich. Dzieje tego budynku, rozpoczynające się siedemset lat temu, były zmienne i często burzliwe. Najstarszy przekaz źródłowy dotyczący kamienicy pochodzi z 1336 roku – wiemy, że była wówczas własnością krakowskiego patrycjusza Hermana z Raciborza. Możemy jednak przypuszczać, że kamień węgielny pod jej budowę został położony już w 1257 roku.

W ciągu swojej długiej historii kamienica należała do sześciu kasztelanów krakowskich, szeregu zamożnych mieszczan i rodzin szlacheckich, a jej nazwa zmieniała się w zależności od nazwiska nowego właściciela (m.in. Regulińska, Zbaraskich, Potockich, Jabłonowskich).

Dopiero w XVII wieku po przebudowie kamienicy i nadaniu jej elewacji wczesnoklasycystycznej budynek zyskał miano pałacu magnackiego. Od drugiej połowy XVIII wieku fasada, a także rozkład pokoi, kamienne posadzki i dekoracyjna boazeria na pierwszym piętrze (piano nobile) nie uległy większym zmianom.

W kamienicy przez stulecia działały m.in.: warsztat bednarski, pracownia krawiecka i jubilerska, apteka, a później księgarnia, zaś w jej piwnicach funkcjonował szynk. Za czasów księcia Stanisława Jabłonowskiego na dziedzińcu hodowano ptaki. Jego druga żona, Wanda z Ossolińskich, w średniowiecznych podziemiach Pałacu kazała zamurować drewnianą skrzynkę ze szczątkami ukochanego pieska, mopsiczki Grypsi (obecnie zdobi to miejsce pamiątkowa płyta).

Dużym wydarzeniem w historii tego nowożytnego już budynku, a także ówczesnego właściciela hr. Eliasza Wodzickiego była wizyta króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, który z salonu narożnego (obecna sala czerwona) oglądał przemarsz cechów krakowskich urządzony na jego cześć przez Bractwo Kurkowe i który następnie spędził tydzień w tej krakowskiej rezydencji.

W 20. i 30. XX wieku latach Pałac Potockich był miejscem, w którym tętniło życie towarzyskie i intelektualne Krakowa. Organizowano tu nie tylko przyjęcia, kolacje i bale, lecz także imprezy charytatywne, koncerty czy biletowane spotkania noworoczne. Zgromadzone w ten sposób środki właściciele przeznaczali m.in. na Koło Kresowe, Klub Młodych Polek, a także na organizację wystaw edukacyjnych w sieni Pałacu. Kres świetności rezydencji nadszedł w czasie II wojny światowej, kiedy budynek zajęli niemieccy okupanci, zaś po wojnie – żołnierze radzieccy.

Pałac Potockich przez niemal trzy ostatnie dekady był siedzibą Goethe-Institut promującego język i kulturę Niemiec. Uważa się, że pewną rolę w decyzji Pelagii Potockiej o zaproszeniu właśnie tej instytucji mógł odegrać kultywowany w rodzinie sentyment do Johanna Wolfganga Goethego. Podobno niemiecki twórca nawiązał relacje z rodziną Potockich poprzez księcia Antoniego Radziwiłła, kompozytora muzyki do Fausta, wystawianego jeszcze za życia poety. 

Po przeprowadzce Instytutu do nowej siedziby (od 2021 roku zajmuje on przestrzenie przy ul. Podgórskiej 34 w Krakowie), obecni właściciele Pałacu, czyli Jan Franciszek i Danuta (z d. Stadnicka) Potoccy, postanowili zachować kulturalny charakter i atmosferę tego miejsca, a także kontynuować rodzinne tradycje z przeszłości. W porozumieniu z miejskimi instytucjami kultury, KBF oraz Wydziałem Kultury i Dziedzictwa Narodowego Urzędu Miasta Krakowa powstał pomysł połączenia w tym miejscu działalności kulturalnej kilku podmiotów miejskich i niektórych organizacji pozarządowych. Pałac Potockich stał się w ten sposób miejscem współdziałania i „współpracy zamiast konkurencji”, jak głosi główne hasło Programu Rozwoju Kultury w Krakowie do roku 2030.

– Pałac Potockich to otwarta przestrzeń dla ważnych rozmów o kulturze i dziedzictwie kulturowym miasta, miejsce prowadzenia dyplomacji kulturalnej Krakowa, codziennych spotkań artystów, organizatorów festiwali i wydarzeń oraz samych mieszkańców – mówił w dniu otwarcia Robert Piaskowski, Pełnomocnik Prezydenta Krakowa ds. Kultury. To miejsce jest w pewnym sensie takim węzłem, przestrzenią współdzieloną. Spotykają się w nim sztuka, muzyka, literatura i nowoczesne idee. Choć pałac wywołuje skojarzenia z przestrzenią niezwykle ekskluzywną, wolimy myśleć o nim jako o prawdziwym forum wymiany pomysłów i doświadczeń.

*

Od 6 czerwca 2021 roku współgospodarzami Pałacu Potockich przy Rynku Głównym 20 są KBF oraz Galeria Bunkier Sztuki. Sąsiadami są: księgarnia Compare Bookstore, Miesiąc Fotografii w Krakowie, Kraków Miasto Literatury UNESCO oraz redakcja kwartalnika „Czas Literatury”.

Współpracują: Dobra Palarnia Kawy, Miesiąc Fotografii w Krakowie, Kraków Miasto Literatury UNESCO, „Czas Literatury”, Kraków Culture, „Kraków i Świat”, Compare Bookstore, De Revolutionibus Books, Wydawnictwo Agora, Wydawnictwo Czarne, Wydawnictwo Literackie, Wydawnictwo Karakter, Wydawnictwo Znak, Wydawnictwo Krytyka Polityczna, Zamek Królewski na Wawelu, Małopolski Instytut Kultury, INSPIRO, Stowarzyszenie Porta Musicae, Stowarzyszenie All in UJ, Stowarzyszenie Fundacja Zustricz, Stowarzyszenie Kobiety w Centrum, Fundacja Spleen, Kids in Kraków, Wydział Polonistyki UJ, Wydział Filologii Klasycznej UJ, Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie, Krakowski Festiwal Filmowy, Mastercard OFF Camera, Patchlab Festival, Unsound Festival i in.

Źródło informacji historycznych: Maria Hennel-Bernasikowa, Pałac Potockich w Krakowie (róg Rynku i Brackiej). Zarys dziejów, Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, Kraków 2016.

OK Nasz strona korzysta z plików cookies w celach statystycznych, marketingowych i promocyjnych. Możesz wyłączyć tą opcję w ustawieniach prywatności swojej przeglądarki.