Droga powrotna z budynku Opery w okolice Rynku Głównego prowadzi obok neorenesansowego pałacu hrabiów Pusłowskich, gdzie od 1953 roku Uniwersytet Jagielloński kształci przyszłych historyków muzyki w najstarszym ośrodku muzykologicznym w Polsce (Seminarium Historii i Teorii Muzyki UJ założył w 1911 roku prof. Zdzisław Jachimecki). Budynek powstał w latach 30. XIX wieku na bazie starego spichlerza, a później ekskluzywnej parterowej willi. Dopiero pod koniec stulecia zyskał rangę pałacu z dwukondygnacyjną loggią arkadowo-filarową, neobarokową klatką schodową z rzeźbionymi schodami z dębu i wystawnym wnętrzem wyposażonym w reprezentacyjne kominki sprowadzone z Francji. W połowie XX wieku ostatni właściciel rezydencji Xawery Pusłowski uległ naciskom dyrektora Collegium Maius Karola Estreichera i zgodził się na przekazanie majątku rodzinnego Uniwersytetowi Jagiellońskiemu w zamian za dożywotnie miano kustosza obiektu i niewielką pensję. Od tego czasu budynek pełni funkcję siedziby Instytutu Muzykologii (wcześniej: Katedry Historii i Teorii Muzyki) UJ. Na terenie dawnych ogrodów rezydencji dobudowano nowoczesny gmach, w którym obecnie mieszczą się główne sale wykładowe. Pełna zaułków klatka schodowa łączy je z zabytkowym wnętrzem Pałacu Pusłowskich – klimatyczny spacer skrzypiącymi schodami prowadzi do imponującej biblioteki zawierającej jeden z najbogatszych zbiorów muzycznych w kraju.

Obiekt jest dostępny dla zwiedzających tylko z zewnątrz.