Miejsce, które świadczy o randze poezji w polskiej wyobraźni zbiorowej, a także przypomina o XIX-wiecznej Wielkiej Emigracji i zastępczym „duchowym państwie”, zbudowanym przez jej przedstawicieli w sztuce. Sprowadzono tu z Paryża szczątki Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego, nazywanych „wieszczami” największych polskich poetów romantycznych, by – według słów przywódcy międzywojennej Polski Józefa Piłsudskiego – „królom byli równi”. Dwaj niegdysiejsi antagoniści spoczywają dziś w sarkofagach jeden za drugim. W urnach mieszczą się ziemia z grobu matki Słowackiego, Salomei, oraz ziemia z grobu ostatniego wielkiego poety romantycznego Cypriana Kamila Norwida. W krypcie znajduje się też medalion z wizerunkiem innego emigracyjnego artysty – kompozytora Fryderyka Chopina. To wykonana z greckiego marmuru kopia medalionu znajdującego się na grobie Chopina w Paryżu.

Do Krypty Wieszczów schodzi się w lewej nawie katedry na Wawelu. Wstęp wolny.