Plac Niepodległości
Plac Niepodległości w Podgórzu ma symboliczne znaczenie dla działań niepodległościowych prowadzonych na terenie Krakowa, a także na ziemiach polskich. W tym miejscu znajdowały się niegdyś koszary austriackie, które stały się zapewne pierwszym skrawkiem wolnej Polski, po rozbrojeniu ich załogi przez żołnierzy Antoniego Stawarza.
Plac Niepodległości zawdzięcza swoją nazwę wydarzeniom z 31 października 1918 roku, które zapoczątkował Antoni Stawarz – nieznany szerzej porucznik, inicjator wystąpienia przeciw rządom Austriaków i oswobodzenia Krakowa. Tego dnia porucznik Stawarz, wraz z garstką wspierających go działaczy niepodległościowych, doprowadził do bezkrwawego rozbrojenia żołnierzy armii austriackiej stacjonujących w koszarach przy ul. Kalwaryjskiej – w miejscu, w którym obecnie znajduje się plac Niepodległości. Rodzącą się w ten sposób niepodległość Antoni Stawarz miał przywitać demonstracyjnym wyrzuceniem austriackiej czapki wojskowej w błoto i okrzykiem po niemiecku skierowanym do żołnierzy: „Polnische Republik soll leben!” („Niech żyje Rzeczpospolita Polska!”). Podobną akcję przeprowadzono równolegle w koszarach przy ul. Wielickiej 2 znanych jako Zajazd Pod św. Benedyktem. Na rozkaz Stawarza polscy żołnierze wyruszyli z Podgórza na krakowski Rynek Główny, żeby rozbroić Austriaków zajmujących ratuszowy odwach.
Koszary przy ul. Kalwaryjskiej zostały spalone w 1945 roku, a w ich miejscu zbudowano halę i basen Klubu Sportowego Korona Kraków. U wylotu ul. Legionów Józefa Piłsudskiego powstał z kolei niewielki plac, który długo pozostawał bezimienny. Dopiero w 1965 roku został nazwany placem Powstańców Śląskich, a w 1991 roku nadano mu jego aktualną nazwę – plac Niepodległości. Przy jego południowym krańcu (od strony ul. Zamoyskiego) znajduje się tablica upamiętniająca bohaterską postawę młodego porucznika Stawarza i rozbrojenie żołnierzy austriackich w nieistniejących już koszarach.