Kraków Travel

piątek, 21 lutego 2025, 18:30
sobota, 22 lutego 2025, 18:30
niedziela, 23 lutego 2025, 17:00
wtorek, 25 lutego 2025, 18:30
czwartek, 27 lutego 2025, 18:30

Opera Krakowska

ul. Lubicz 48

W ciągu sezonu artystycznego Opera Krakowska prezentuje około 200 spektakli, które ogląda...

Któż nie zna Habanery czy Pieśni toreadora? Usłyszymy je w Operze Krakowskiej: na jej deskach jedno z najsłynniejszych dzieł operowych świata – opowieść o zmysłowej Cygance Carmen Georges'a Bizeta.
Kompozytor napisał Carmen na zlecenie dyrektora Opery Paryskiej Camille’a du Locle. Libretto powstało na kanwie nowelki Prospera Mérimée. Autorzy – Henri Meilhac i Ludovic Halévy – znacznie zmienili jej treść, m.in. dodając niektóre postacie, upraszczając fabułę tak, by można było adaptować ją na scenę. Praca samego Bizeta nad oprawą muzyczną trwała dość długo (przełom lat 1874-1875) – niestety, podczas premiery 3 marca 1875 na scenie Opery Paryskiej spektakl przyjęto bardzo chłodno, wręcz z lekceważeniem (co ponoć przyspieszyło śmierć załamanego kompozytora). Gdzie szukać przyczyn? Dzieło Bizeta, jak na swoje czasy bardzo nowatorskie, zdecydowanie różniło się od konwencjonalnej opery komicznej. Środowisko, w którym rozgrywa się Carmen, określono mianem archaicznego, a tytułową bohaterkę pomówiono o publiczne uprawianie nierządu. Sztukę uznano za niemoralną – domagano się nawet zakazu wpuszczania nieletnich na przedstawienia.

Już po śmierci Bizeta jego przyjaciel, Ernest Guiraud, dokonał pewnych zmian w partyturze (zastąpił kwestie mówione recytatywami, wprowadził wstawki baletowe). Poprawiona Carmen, wystawiona w Wiedniu jesienią 1875, podbiła operowe sceny świata, stając się jedną z najsłynniejszych w historii. Dzięki ukazaniu sylwetki kobiety niezależnej, dumnej i decydującej o swym losie, zyskała szczególne znaczenie w XX wieku. Postać Cyganki, prawdziwej femme fatale, kochanki tyleż uwodzicielskiej i czarującej, co kłamliwej i zdradzieckiej, funkcjonuje do dziś w świadomości kulturowej jako obiekt pożądania wszystkich mężczyzn.
W Operze Krakowskiej spektakl w języku francuskim (z polskimi napisami) zobaczymy w inscenizacji Laco Adamika. Kierownictwo muzyczne powierzono Tadeuszowi Kozłowskiemu, scenografię i projekty kostiumów – Barbarze Kędzierskiej.
Poddajmy się zgubnemu urokowi Carmencity!

Barbara Błońska, miesięcznik "Karnet"

Inscenizacja i reżyseria: Laco Adamik
Współpraca reżyserska: Nono Dragović
Kierownictwo muzyczne: Tadeusz Kozłowski
Scenografia i kostiumy: Barbara Kędzierska
Spektakl w języku francuskim z polskimi napisami

opera.krakow.pl

operakrakow

+48 12 296 62 62, +48 12 296 62 63

bilety@opera.krakow.pl

Inne: dostępne dla niepełnosprawnych

Opera Krakowska

ul. Lubicz 48

W ciągu sezonu artystycznego Opera Krakowska prezentuje około 200 spektakli, które ogląda prawie 70 000 widzów. Ma w swoim repertuarze światową klasykę (Carmen, Tosca, Cyganeria) i spektakle operetkowe (Baron cygański, Zemsta nietoperza), a także przedstawienia baletowe oraz muzyczne dla dzieci. Z Operą Krakowską chętnie współpracują polscy artyści o światowej sławie, tacy jak Małgorzata Walewska, Mariusz Kwiecień, Andrzej Dobber, Wojtek Śmiłek czy Łukasz Borowicz. Popularność operowych spektakli w Krakowie sprawia, że bilety trzeba rezerwować ze sporym wyprzedzeniem. Sezon artystyczny Opery Krakowskiej kończy się mocnym akcentem: prezentacją spektakli i widowisk muzycznych podczas letniego festiwalu w niezwykłej scenerii dziedzińca zamku wawelskiego.

Na scenie Opery Krakowskiej zobaczyć można także goszczące tu spektakle teatralne i koncerty.

Z historii gmachu:
Teatr im. Juliusza Słowackiego nie był jedyną sceną, na której krakowianie mogli podziwiać spektakle muzyczne. W dwudziestoleciu międzywojennym Krakowskie Towarzystwo Operowe otrzymało od miasta budynek dawnej ujeżdżalni koni przy ulicy Rajskiej 12 (gdzie obecnie mieści się Małopolski Ogród Sztuki), w drugiej połowie XX wieku natomiast – oprócz sceny teatru przy placu Świętego Ducha – artyści korzystali także z ciasnych wnętrz Domu Żołnierza przy ulicy Lubicz (gdzie wystawiano operetki). I choć Kraków chlubi się bogatą tradycją związaną z operą (to właśnie tu wydano drukiem pierwsze libretto operowe w tłumaczeniu polskim: Wybawienie Ruggiera z wyspy Alcyny Ferdinanda Saracinellego), samodzielny budynek Opery Krakowskiej stanął obok Domu Żołnierza dopiero w 2008 roku.
Nowoczesna, błyszcząca czerwienią bryła mieści salę główną na ponad 760 miejsc (ze sceną o powierzchni przeszło 400 metrów kwadratowych, 18 zapadniami, dwoma wyciągami kurtynowymi, sceną obrotową i aparaturą do projekcji wideo), przeznaczoną dla blisko 200 osób salę kameralną, salę wystawową i obszerne zaplecze sceniczne. Przylegającą do budynku starą ujeżdżalnię koni (niska budowla z półokrągłym dachem) zaadaptowano na potrzeby instytucji – znajdują się tam szatnia oraz kasy biletowe.

Patrz także: trasa Muzyczny Kraków 2. połowy XX stulecia: dźwięki Starego Miasta