Kochana Wisełko, Najdroższy Zbyszku

sobota, 10 maja 2025, 17:00

Kup bilet
  • sobota, 10 maja 2025, 17:00
  • sobota, 10 maja 2025, 20:00
  • wtorek, 18 lutego 2025, 18:00
  • środa, 19 lutego 2025, 18:00
  • środa, 23 kwietnia 2025, 19:00
  • czwartek, 24 kwietnia 2025, 19:00
  • piątek, 25 kwietnia 2025, 19:00
>

Frywolne listy

Najpierw byli dla siebie tylko Szanownym Kolegą i Panią Wisławą. Z biegiem lat zwroty grzecznościowe stały się bardziej serdeczne, nawet żartobliwe i poufałe. „Najdroższy Zbyszku”, „Kochany Wspaniały Frąckowiaku”, „Poeto z Bożej Łaski” – pisała Wisława Szymborska. „Kochana Wisełko”, „Serce Moje Gorejące”, „Jezioro Łabędzie mych dzikich snów” – odpowiadał Zbigniew Herbert. Trwająca kilkadziesiąt lat korespondencja dwójki wybitnych polskich poetów to nie tylko świadectwo przyjaźni, ale i niezwykłej chemii łączącej obdarzonych podobnym poczuciem humoru ludzi żyjących w przaśnej rzeczywistości PRL-u i borykających się z problemami dnia codziennego. Teraz te perły rodzimej epistolografii zostały przeniesione na deski Starego Teatru, gdzie w noblistkę wcieli się Katarzyna Krzanowska, a w autora cyklu o Panu Cogito – Jacek Romanowski. Spektakl Kochana Wisełko, Najdroższy Zbyszku na Nowej Scenie Starego Teatru. (Justyna Skalska, „Karnet”)

obsada

  • Katarzyna Krzanowska
  • Jacek Romanowski

Twórcy

  • Mikołaj Grabowski reżyseria, dramaturgia i opracowanie muzyczne
  • Tadeusz Nyczek Scenariusz
  • Michał Grabowski Reżyseria światła

Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej

ul. Jagiellońska 1

Jeden z najstarszych teatrów w Polsce. Współczesny repertuar Narodowego Starego Teatru w Krakowie wypełniają zarówno sztuki współczesne, jak i reinterpretacje klasyki dramatu. Do historii polskiej sceny przeszły Dziady Adama Mickiewicza w reżyserii Konrada Swinarskiego czy inscenizacja Biesów Fiodora Dostojewskiego dokonana przez Andrzeja Wajdę. Obecny repertuar teatru wypełniają zarówno dramaty współczesne, jak i reinterpretacje klasyki gatunku. Teatr jest jedną z trzech scen narodowych w Polsce, które podlegają bezpośrednio ministrowi kultury.

Powołanie Narodowego Starego Teatru datowane jest na dzień 17 października 1781 roku, jednak dopiero w 1798 roku starosta Jacek Kluszewski przebudował swoje dwie kamienice przy ulicy Jagiellońskiej tak, by spełniały wymogi siedziby teatru, którego wnętrze wzorowano na wiedeńskim Leopoldstädter Theater w Wiedniu. Przedstawienia grano w nim od 1 stycznia 1799 roku. Teatralny gmach zmieniał się na przestrzeni czasu, jego dzisiejszy kształt w stylu krakowskiej secesji, który możemy podziwiać do dziś, zawdzięcza przebudowie z przełomu XIX i XX wieku.

Stary Teatr był pierwszym publicznym zawodowym teatrem w Polsce. Przez cały XIX wiek największą siłą Starego Teatru był zespół aktorski złożony z wybitnych artystów i artystek spod znaku „szkoły krakowskiej” (do dziś nad schodami prowadzącymi na Dużą Scenę wisi portret wybitnej aktorki Heleny Modrzejewskiej), który realizował sposób myślenia o spektaklach oraz nowoczesnej grze aktorskiej wprowadzony przez Stanisława Koźmiana. Polegał on przede wszystkim na odejściu od deklamacji i gwiazdorstwa, tak charakterystycznych wówczas dla scen warszawskich, na rzecz umiaru, naturalności, szczerości i prostoty. W repertuarze Starego Teatru znajdowała się klasyka literatury światowej i polskiej, jak również dramaturgia współczesna, co pozostaje jego zasadą do dziś. W Starym Teatrze pracowali najważniejsi twórcy polskiego teatru: Tadeusz Kantor, Lidia Zamkow, Jerzy Grotowski, Zygmunt Hübner, Konrad Swinarski, Jerzy Jarocki, Andrzej Wajda, Krystyna Zachwatowicz, Jerzy Grzegorzewski, Stanisław Radwan, Zygmunt Konieczny, Zofia i Jerzy Skarżyńscy, Jerzy Juk-Kowarski, Krystian Lupa, Paweł Miśkiewicz. Debiutowali tu Grzegorz Jarzyna i Krzysztof Warlikowski. Stary Teatr współpracuje z artystami, których twórczość niekiedy wzbudza kontrowersje, jak Maja Kleczewska, Paweł Demirski, Monika Strzępka, Barbara Wysocka, Michał Borczuch, Krzysztof Garbaczewski, Jan Klata, Wiktor Rubin czy Michał Zadara.

Stary Teatr dysponuje trzema scenami – Duża i Mała znajdują się w budynku przy ulicy Jagiellońskiej, zaś Scena Kameralna usytuowana jest przy ulicy Starowiślnej 21. Na tej ostatniej grane były najwybitniejsze spektakle Krystiana Lupy Malte albo Tryptyk marnotrawnego syna, Kalkwerk, Rodzeństwo, Bracia Karamazow, Mistrz i Małgorzata, Zaratustra czy Factory 2.

W 1985 roku do teatru dołączono następną kamienicę od ulicy Jagiellońskiej (po lewej stronie od wejścia głównego), w której obecnie znajdują się pomieszczenia biurowe, sale prób, archiwum, pracownie i magazyny.

OK Nasz strona korzysta z plików cookies w celach statystycznych, marketingowych i promocyjnych. Możesz wyłączyć tą opcję w ustawieniach prywatności swojej przeglądarki.