Kościół ten miał być dla Kazimierza tym samym, czym kościół Mariacki dla Krakowa. Po sześciu wiekach historii naznaczonej pożarami, remontami i grabieżami monumentalna budowla kościoła Bożego Ciała wciąż stoi w sercu Kazimierza i służy tutejszym parafianom.

Początki otoczonego ceglanym murem kościoła Bożego Ciała owiewa pewna legenda. Ponoć to sam król Kazimierz Wielki postanowił, że w miejscu cudownie odnalezionej po kradzieży monstrancji z Najświętszym Sakramentem założy i wybuduje kościół na cześć Bożego Ciała – tak początki kościoła opisuje polski kronikarz Jan Długosz. Prawda jest taka, że lokowany w 1335 roku Kazimierz potrzebował własnego kościoła, który usytuowano na dużej działce, z dala od innych zabudowań, z cmentarzem wokół. W 1405 roku opiekę nad nim powierzono sprowadzonym z Dolnego Śląska kanonikom regularnym laterańskim, którzy z tego zadania wywiązują się do dziś.

Podczas najazdu szwedzkiego (1655) król Karol Gustaw miał tu swoją kwaterę i stąd kierował oblężeniem Krakowa. Zakonników zgromadzono – i praktycznie uwięziono – w jednej celi i zakrystii. Mocno wówczas ucierpiało wnętrze kościoła, skarbiec i biblioteka zakonna. To dlatego wspaniała gotycka świątynia posiada dziś niemal wyłącznie barokowe wyposażenie. Pełen przepychu wystrój znakomicie zestrojono z najszlachetniejszymi przejawami surowej gotyckiej architektury.

W zaciszu kościoła swoje ostatnie miejsce spoczynku znalazł włoski architekt i rzeźbiarz Bartolomeo Berrecci (w kaplicy św. Anny), któremu zawdzięczamy m.in. kaplicę Zygmuntowską na Wawelu. Spoczął on tu nieprzypadkowo, był bowiem obywatelem i rajcą kazimierskim. Zginął w tajemniczych okolicznościach, zasztyletowany na Rynku Głównym, prawdopodobnie przez zawistnego rodaka.

Zobacz także:

• na zewnątrz po lewej stronie niedaleko bocznego wejścia do kościoła znajduje się ogrójec z połowy XVII w., z późnogotyckim krucyfiksem oraz barokową rzeźbą Chrystusa
• ambona o niespotykanym kształcie łodzi podtrzymywanej przez dwie syreny, przykład polskiej sztuki snycerskiej XVIII wieku
• dekoracja malarska w zapleckach stalli, przedstawiająca sceny z życia kanoników i św. Augustyna
• dwukondygnacyjny główny ołtarz z obrazem Bożego Narodzenia, nazywanym w literaturze Pokłonem Pasterzy, w dolnej części ołtarza – barokowe tabernakulum z XVII wieku w kształcie wielobocznej świątyni
• największe w Krakowie organy, zaprojektowane na 83 głosy, 5950 piszczałek i 25 dzwonów (2 oktawy)
• kaplica Zwiastowania NMP z łaskami słynącym obrazem Matki Bożej z Jabłuszkiem po prawej stronie przy wejściu bocznym
• malowniczy kryty ganek łączy kościół z wieloskrzydłowym kompleksem klasztornym

Kościół jest otwarty dla zwiedzających poza godzinami mszy św.