Dziady
poniedziałek, 25 listopada 2024, 19:00 - sobota, 25 stycznia 2025
Dziady anno domini 2021 są przedstawieniem o Polsce.
Mając w pamięci spektakle Wyspiańskiego, Dejmka, Swinarskiego, Grzegorzewskiego wiemy, że ten arcypolski dramat opowiada o naszej nieuświadomionej retrotopii, o nieumarłej przeszłości i jej nieumarłych upiorach. Społeczność krwawego obrzędu i konformistyczny salon to dwie twarze Polski, które Wyspiański spotkał wraz z upiorami na jednym weselu.
Dziś dwie Polski to nasza codzienność – dwa walczące przeciw sobie narody. Poeci stają pomiędzy walczącymi w bratobójczej walce stronami. Są samotni. Żadna ze stron nie potrzebuje Poetów. Jak w upiornym śnie, śnimy wciąż tę samą historię, przez co przegrywamy jako Ludzie.
Polska konserwatywna chce zawłaszczyć Poetów. Zamknąć im usta. Chce związać im ciała, zabić ich Miłość. Chce zawłaszczyć narodową historię, napisać ją na nowo. Chce napisać historię sielską, bohaterską i niewinną. Można się udusić od tej niewinności. Polska salonu, konformistyczna, bez idei na przyszłość, chce jedynie dostatku i spokoju.
Ten powtarzalny dramat zdaje się nie mieć końca. Dziś widać go wyraźnie. Jesteśmy nim oślepieni. Nie widząc rozwiązania.
Głos Poety zabrzmi w tym świecie dobitnie i tragicznie. Z Bogiem lub choćby mimo Boga.
Premiera w 120-lecie prapremiery „Dziadów” w inscenizacji Stanisława Wyspiańskiego.
Obsada:
- Tomasz Augustynowicz
- Dominika Bednarczyk
- Hanna Bieluszko
- Lidia Bogaczówna
- Rafał Dziwisz
- Dorota Godzic
- Marcin Kalisz
- Karolina Kazoń
- Agnieszka Kościelniak
- Kaya Kołodziejczyk (gościnnie)
- Karol Kubasiewicz
- Maciej Jackowski
- Tomasz Międzik
- Jan Peszek (gościnnie)
- Agnieszka Przepiórska / Natalia Strzelecka
- Sławomir Rokita
- Marcin Sianko
- Feliks Szajnert
- Katarzyna Zawiślak-Dolny
- Tadeusz Zięba
- oraz tancerze Baletu Cracovia Danza
Reżyseria: Maja Kleczewska
Teatr im. Juliusza Słowackiego
pl. Świętego Ducha 1
Jedna z najsłynniejszych i najbardziej zasłużonych polskich scen, działająca nieprzerwanie od 1893 roku. Teatr im. Juliusza Słowackiego zaliczany jest do najcenniejszych zabytków architektury teatralnej w Europie.
Budynek teatru wzniesiono w latach 1891-1893 na miejscu wyburzonych zabudowań klasztoru oraz kościoła św. Ducha. Wywołało to niemałe oburzenie w kręgu krakowskich historyków, konserwatorów i artystów: malarz Jan Matejko, który zaciekle walczył o pozostawienie w tym miejscu średniowiecznych zabytków, na znak protestu zrezygnował z tytułu honorowego obywatela miasta.
Nowy gmach Teatru Miejskiego projektu Jana Zawiejskiego był największą inwestycją budowlaną XIX-wiecznego Krakowa i – co ciekawe – pierwszym w mieście obiektem, który wyposażono w oświetlenie elektryczne. Budynek utrzymany jest w stylu eklektycznym, z przewagą elementów neorenesansowych i neobarokowych. To tu w roku 1901 odbyła się premiera narodowego dramatu Stanisława Wyspiańskiego Wesele.|
Początkowo Teatr Miejski miał nosić imię polskiego komediopisarza Aleksandra hrabiego Fredry, czego śladem jest popiersie znajdujące się przed głównym wejściem. Ostatecznie w 1909 roku nadano teatrowi imię Juliusza Słowackiego w stulecie urodzin narodowego wieszcza i poety.
14 listopada 1896 roku odbył się tu pierwszy pokaz kinematografu w Polsce, czyli wynalazku braci Lumière. Zaprezentowano zestaw dwunastu filmów. Projekcje odbywały się przed wieczornym przedstawieniem teatralnym i cieszyły dużą popularnością – w ciągu kolejnych dwóch miesięcy uczestniczyło w nich co najmniej dziesięć tysięcy krakowian, czyli co ósmy mieszkaniec ówczesnego miasta.
Współcześnie Teatr im. Juliusza Słowackiego to oczywiście Duża Scena, jak również Scena Miniatura działająca od 1976 roku w dawnym budynku teatralnej elektrowni, Małopolski Ogród Sztuki czy Dom Rzemiosł Teatralnych.