Bona Sforza
sobota, 26 kwietnia 2025, 18:30
Opera Krakowska zaprasza pierwszą premierę w sezonie 2024/2025!
Bona Sforza to nowa współczesna, dwuaktowa klasyczna opera z muzyką Zygmunta Krauzego i librettem Vincenzo de Vivo poświęcona jedynej Włoszce na polskim tronie, efekt współpracy międzynarodowej pomiędzy Krakowem i Bari. Wspólna praca nad spektaklem ma na celu ukazać wielką postać historyczną, jej życie, ówczesny kontekst kulturowy i polityczny oraz zbudować =współpracę pomiędzy oboma miastami.
Klasyczna opera pokaże trzy różne oblicza i etapy życia polsko-włoskiej królowej, śpiewane przez trzy solistki w trzech wersjach językowych: polskiej, włoskiej i łacinie.
Poznamy Bonę jako młodą, pełną nadziei, odkrywającą świat kultury i sztuki kobietę, która przygotowuje się do roli królowej. Bona wywodziła się z jednego ze znamienitszych rodów włoskich, jako córka księcia Mediolanu i Bari wychowywała się w świecie wielkiej polityki, rywalizacji rodów o poszczególne księstwa i intryg dworskich.
Następne oblicze Bony pokazuje ją jako dojrzałą kobietę, żonę Zygmunta I Starego, królową Polski i wielką księżną litewską, która cieszyła się na dworze bardzo silną pozycją — ingerowała w sprawy polityczne, decydowała o obsadzie urzędów, a przede wszystkim gromadziła własny majątek. Pomimo tak ogromnej władzy i majątku Bona styka się z zupełnie inną kulturą, jest zagubiona i niepewna, głęboko odczuwa różnice kulturowe.
Wreszcie, odbiorcy są świadkami schyłku jej życia. Wzgardzona, zniszczona i zdradzona kobieta wraca do Bari, gdzie prawdopodobnie została otruta. Tragiczny koniec, jaki spotkał Bonę, bez wątpienia pokazuje, jaką skomplikowaną i kontrowersyjną postacią była. Miała zwolenników i wrogów, jedni cenili ją za mądrość, zaradność i przenikliwość, a drudzy zarzucali jej zuchwałość, żądzę władzy i despotyzm. Dualizm tej postaci, a także próba przedstawienia Bony jako kobiety, która musi sobie radzić w trudnej ówczesnej rzeczywistości – ma własne troski i zmagania, a także plany i marzenia, które niestety musi poświęcić w imię wyższych celów – staje się zadaniem fascynującym i wymagającym.
Reżyserii dzieła podjął się Michał Znaniecki, za stronę muzyczną odpowiada Piotr Sułkowski.
Reżyseria (dramaturgia i inscenizacja): Michał Znaniecki
Kierownictwo muzyczne: Piotr Sułkowski
Scenografia: Luigi Scoglio
Kostiumy: Małgorzata Słoniowska
Choreografia: Inga Pilchowska
Projekcje: Karolina Jacewicz
Reżyseria światła: Dawid Karolak
Obsada:
Bona, królowa wdowa | Magdalena Barylak, Karin Wiktor-Kałucka
Bona, królowa | Agnieszka Kuk, Edyta Piasecka
Bona, księżniczka | Zuzanna Caban, Paula Maciołek
Izabela | Wanda Franek, Olga Maroszek
Zygmunt I | Wołodymyr Pańkiw, Adam Szerszeń
Ettore Pignatelli | Sebastian Marszałowicz, Wołodymyr Pańkiw
Zygmunt II August | Jarosław Bielecki, Adam Sobierajski
Gian Lorenzo Pappacoda | Janusz Dębowski, Adam Sobierajski
Crisostomo Colonna | Jakub Borowczyk, Jakub Foltak
Przedstawiciel Sejmu | Jakub Borowczyk, Jakub Foltak
Marina d’Arcamone | Martyna Dwojak
Orkiestra, Chór i Balet Opery Krakowskiej
Premiera: 9 listopada 2024
Opera Krakowska
ul. Lubicz 48
W ciągu sezonu artystycznego Opera Krakowska prezentuje około 200 spektakli, które ogląda prawie 70 000 widzów. Ma w swoim repertuarze światową klasykę (Carmen, Tosca, Cyganeria) i spektakle operetkowe (Baron cygański, Zemsta nietoperza), a także przedstawienia baletowe oraz muzyczne dla dzieci. Z Operą Krakowską chętnie współpracują polscy artyści o światowej sławie, tacy jak Małgorzata Walewska, Mariusz Kwiecień, Andrzej Dobber, Wojtek Śmiłek czy Łukasz Borowicz. Popularność operowych spektakli w Krakowie sprawia, że bilety trzeba rezerwować ze sporym wyprzedzeniem. Sezon artystyczny Opery Krakowskiej kończy się mocnym akcentem: prezentacją spektakli i widowisk muzycznych podczas letniego festiwalu w niezwykłej scenerii dziedzińca zamku wawelskiego.
Na scenie Opery Krakowskiej zobaczyć można także goszczące tu spektakle teatralne i koncerty.
Z historii gmachu:
Teatr im. Juliusza Słowackiego nie był jedyną sceną, na której krakowianie mogli podziwiać spektakle muzyczne. W dwudziestoleciu międzywojennym Krakowskie Towarzystwo Operowe otrzymało od miasta budynek dawnej ujeżdżalni koni przy ulicy Rajskiej 12 (gdzie obecnie mieści się Małopolski Ogród Sztuki), w drugiej połowie XX wieku natomiast – oprócz sceny teatru przy placu Świętego Ducha – artyści korzystali także z ciasnych wnętrz Domu Żołnierza przy ulicy Lubicz (gdzie wystawiano operetki). I choć Kraków chlubi się bogatą tradycją związaną z operą (to właśnie tu wydano drukiem pierwsze libretto operowe w tłumaczeniu polskim: Wybawienie Ruggiera z wyspy Alcyny Ferdinanda Saracinellego), samodzielny budynek Opery Krakowskiej stanął obok Domu Żołnierza dopiero w 2008 roku.
Nowoczesna, błyszcząca czerwienią bryła mieści salę główną na ponad 760 miejsc (ze sceną o powierzchni przeszło 400 metrów kwadratowych, 18 zapadniami, dwoma wyciągami kurtynowymi, sceną obrotową i aparaturą do projekcji wideo), przeznaczoną dla blisko 200 osób salę kameralną, salę wystawową i obszerne zaplecze sceniczne. Przylegającą do budynku starą ujeżdżalnię koni (niska budowla z półokrągłym dachem) zaadaptowano na potrzeby instytucji – znajdują się tam szatnia oraz kasy biletowe.
Patrz także: trasa Muzyczny Kraków 2. połowy XX stulecia: dźwięki Starego Miasta