Akademia Muzyczna im. K. Pendereckiego w Krakowie

ul. św. Tomasza 43

Akademia Muzyczna w Krakowie należy do najstarszych i najważniejszych ośrodków kształcenia muzyczno-artystycznego w Polsce. Jej studentów – solistów oraz orkiestry: symfoniczną, barokową, kameralną i dętą – a także znakomitych wykładowców można usłyszeć podczas licznych koncertów w głównej siedzibie uczelni (ul. św. Tomasza 43) oraz w auli „Florianka” (ul. Basztowa 8) reprezentacyjnej sali koncertowej o eleganckim, klasycystycznym wystroju.

Spektrum aktywności Akademii tworzą także kongresy, sympozja oraz cykliczne festiwale muzyczne, m.in. Dni Bachowskie, Krakowska Wiosna Wiolonczelowa i Międzynarodowy Konkurs Fletowy.

Z historii gmachu:
Budynek przy ulicy Starowiślnej Akademia Muzyczna opuściła u progu nowego millennium (do początku lat 90. XX wieku trzecie piętro tego gmachu zajmowała także krakowska PWST, w której kształciły się gwiazdy polskiej sceny, m.in. Gustaw Holoubek, Mieczysław Voit, Kalina Jędrusik, Anna Polony, Jerzy Trela, Wojciech Pszoniak, Jerzy Stuhr, Anna Dymna, Mikołaj Grabowski, Olgierd Łukaszewicz, Jerzy Bińczycki, Bogusław Linda, Krzysztof Globisz, Dorota Segda). Nowa siedziba Akademii – usytuowana niedaleko poprzedniej, u wylotu ulicy św. Tomasza, przy Plantach – służy uczelni do dziś.

Sześciopiętrowy budynek został ukończony w 1924 roku (wybudowano go w miejscu rozebranego gmachu dyrekcji policji) na potrzeby Giełdy Towarowo-Pieniężnej – położony wśród niskich kamienic Starego Miasta wydawał się ówczesnym krakowianom większy od drapacza chmur. Oficjalny protest złożyły wówczas siostry dominikanki z ulokowanego w sąsiedztwie klasztoru na Gródku – zdaniem przeoryszy okna wysokiego gmachu wychodzące na klasztorne krużganki groziły złamaniem klauzury. Po zakończeniu II wojny światowej w gmachu przy ulicy św. Tomasza mieścił się Związek Gospodarczych Spółdzielni „Społem”, a od 1949 – Komitet Wojewódzki PZPR. W wolnej Polsce ruszyły prace adaptacyjne przygotowujące budynek do użytku akademickiego – dawne pomieszczenia bankowe oraz salę posiedzeń KW PZPR przerobiono na aule: kameralną (dla ok. 120 osób) oraz koncertową (na ok. 200 miejsc). W antresoli na półpiętrze zorganizowano Studio Nagrań, które kontynuuje tradycje słynnego Studia Muzyki Elektroakustycznej utworzonego w 2. połowie XX wieku. Na najwyższym piętrze znajduje się restauracja z przestronnym tarasem widokowym, z którego rozpościera się panorama Starego Krakowa – miejsce chętnie wykorzystywane jako plan filmowy (zagrało m.in. w komedii Vinci Juliusza Machulskiego).

Patrz także: trasa Muzyczny Kraków 2. połowy XX stulecia: dźwięki Starego Miasta i Dawny gmach Akademii Muzycznej