Aleksandra Kurzak w Filharmonii Krakowskiej
sobota, 18 stycznia 2025, 18:00
Już jako czteroletnia dziewczynka sopranistka Aleksandra Kurzak miała nagrywać płytę z ariami operowymi (na co nie zgodzili się rodzice). Jako nastolatka skończyła z samymi piątkami szkołę muzyczną w klasie skrzypiec i… porzuciła instrument, żeby rozpocząć karierę śpiewaczki. Teraz, kiedy jest na szczycie, po każdym występie dzwoni do mamy (Jolanty Żmurko, solistki Opery Wrocławskiej), żeby zasięgnąć profesjonalnej rady.
Dziś Aleksandra Kurzak należy do najbardziej rozchwytywanych sopranów na świecie, z planami koncertowymi na wiele miesięcy naprzód. Na szczęście w jej wypełnionym kalendarzu znalazło się miejsce na Kraków! Sopranistka wystąpi w Filharmonii Krakowskiej z recitalem obejmującym kompozycje operowych gigantów: Giuseppe Verdiego i Giacomo Pucciniego oraz Francesca Cilei.
Giuseppe Verdi:
– uwertura do opery Moc przeznaczenia
– Merce dilette amiche z opery Nieszpory sycylijskie
– Marsz triumfalny z opery Aida
– Ritorna il vincitor z opery Aida
– Ballabili z opery Otello
– Ave Maria z opery Otello
– Chór cyganów z II aktu opery Trubadur (wersja instrumentalna)
– Tacea la notte z opery Trubadur
***
Giacomo Puccini:
– Intermezzo z opery Tosca
– Vissi d’arte z opery Tosca
– Intermezzo z opery Madama Butterfly
– Un bel di vedremo z opery Madama Butterfly
– Intermezzo z opery Manon Lescaut
– In quelle trine morbide z opery Manon Lescaut
Francesco Cilea:
– Intermezzo z aktu II opery Adriana Lecouvreur
– preludium z IV aktu opery Adriana Lecouvreur
– Ecco respiro appena… Io son l’umile ancella z opery Adriana Lecouvreur
Aleksandra Kurzak – sopran
Orkiestra Filharmonii Krakowskiej
Alexander Humala – dyrygent
Filharmonia Krakowska
ul. Zwierzyniecka 1
Po gościnnych koncertach w wawelskiej sali Saskiej (i innych tymczasowych siedzibach, jak hala Sokoła przy dawnej ulicy Wolskiej, dziś Piłsudskiego, czy Pałac Spiski w Rynku Głównym) w XIX i na początku XX wieku Filharmonia znalazła swój dom w usytuowanym w pobliżu Wawelu obecnym budynku przy ulicy Zwierzynieckiej, ukończonym w 1931 roku z inicjatywy księcia kardynała Adama Stefana Sapiehy. Stało się to w 1945 roku, kiedy Filharmonia Krakowska (wówczas Państwowa Filharmonia w Krakowie) – jako pierwsza instytucja muzyczna w kraju – zainaugurowała swoją działalność po wojnie. Modernistyczną bryłę z neobarokowym wnętrzem zaprojektowano na wzór Maison du Peuple w Brukseli; fasadę wieńczą Trzy Korony – herb archidiecezji krakowskiej (budynek należy do Kurii Metropolitalnej w Krakowie; w pierwotnej koncepcji powstał on jako Dom Katolicki). Sala koncertowa – licząca około 700 miejsc – przeszła w 2020 roku generalny remont. Oprócz niej na kolejnych piętrach budynku znajdują się sale kameralne: Złota (I piętro) i Błękitna (II piętro).
W grudniu 1991 roku w gmachu Filharmonii wybuchł ogromny pożar, który doszczętnie zniszczył większość pomieszczeń, w tym salę koncertową i mieszczące się w niej organy firmy Alexandra Schukego z Poczdamu (krakowianie do dziś wspominają przerażający jęk, jaki wydawały topniejące pod wpływem gorąca piszczałki). Ich miejsce zajął ogromny 50-głosowy instrument z elektryczną trakturą rejestrów autorstwa renomowanej firmy Johannesa Klaisa z Bonn – duma melomanów i serce muzyki organowej starego Krakowa.
Obok cotygodniowych koncertów symfonicznych Filharmonia Krakowska organizuje także recitale mistrzowskie i koncerty edukacyjne dla dzieci i młodzieży, zaś latem spotkania z muzyką przybierają formę kameralnych koncertów o nieco lżejszym charakterze. Specjalnością jej repertuaru stały się oratoria, których prezentacje umożliwia rozbudowany aparat wykonawczy: orkiestra, chór mieszany i chór chłopięcy. Filharmonia Krakowska zasłużyła się także, propagując w Polsce i na świecie dzieła Karola Szymanowskiego.
Sala filharmoniczna jest też miejscem wielu koncertów gościnnych (m.in. podczas dużych festiwali).