Filharmonia Krakowska: wieczór hiszpański

piątek, 27 czerwca 2025, 19:30

  • piątek, 27 czerwca 2025, 19:30
  • sobota, 28 czerwca 2025, 18:00
>

Niewielka rybacka wioska, szum oceanu, zapach soli w powietrzu i muzyka dochodząca z tawerny – czy wy też chcielibyście się tam znaleźć u progu wakacji? W podróż do Hiszpanii zabiera nas Filharmonia Krakowska, która tradycyjnie pod koniec sezonu proponuje muzykę z Półwyspu Iberyjskiego. Tym razem zabrzmi La tabernera del puerto (1936), najpopularniejsza zarzuela Pabla Sorozábala, jednego z ostatnich twórców tej tak bardzo hiszpańskiej formy muzycznej. Kompozytor umiejętnie łączył zmysł dramatyczny, humor i wyraziste postaci z genialną muzyką, która na długo pozostaje w pamięci – jak słynna tenorowa romanza No puede ser (później spopularyzował ją Plácido Domingo). Na scenie Filharmonii zaśpiewa ją Alejandro del Cerro (jako Leandro), jego ukochaną Marolą zostanie Katarzyna Guran, a solistów, Orkiestrę i Chór FK poprowadzi José Miguel Pérez-Sierra.

Pablo Sorozábal La tabernera del puerto 

Leonardo: Celso Albelo
Marola: Katarzyna Guran
Simpson: Simon Orfila
Juan de Equia: Emanuel Franco
Orkiestra i Chór Filharmonii Krakowskiej
Piotr Piwko – chórmistrz
José Miguel Pérez-Sierra – dyrygent

Filharmonia Krakowska

ul. Zwierzyniecka 1

Po gościnnych koncertach w wawelskiej sali Saskiej (i innych tymczasowych siedzibach, jak hala Sokoła przy dawnej ulicy Wolskiej, dziś Piłsudskiego, czy Pałac Spiski w Rynku Głównym) w XIX i na początku XX wieku Filharmonia znalazła swój dom w usytuowanym w pobliżu Wawelu obecnym budynku przy ulicy Zwierzynieckiej, ukończonym w 1931 roku z inicjatywy księcia kardynała Adama Stefana Sapiehy. Stało się to w 1945 roku, kiedy Filharmonia Krakowska (wówczas Państwowa Filharmonia w Krakowie) – jako pierwsza instytucja muzyczna w kraju – zainaugurowała swoją działalność po wojnie. Modernistyczną bryłę z neobarokowym wnętrzem zaprojektowano na wzór Maison du Peuple w Brukseli; fasadę wieńczą Trzy Korony – herb archidiecezji krakowskiej (budynek należy do Kurii Metropolitalnej w Krakowie; w pierwotnej koncepcji powstał on jako Dom Katolicki). Sala koncertowa – licząca około 700 miejsc – przeszła w 2020 roku generalny remont. Oprócz niej na kolejnych piętrach budynku znajdują się sale kameralne: Złota (I piętro) i Błękitna (II piętro).

W grudniu 1991 roku w gmachu Filharmonii wybuchł ogromny pożar, który doszczętnie zniszczył większość pomieszczeń, w tym salę koncertową i mieszczące się w niej organy firmy Alexandra Schukego z Poczdamu (krakowianie do dziś wspominają przerażający jęk, jaki wydawały topniejące pod wpływem gorąca piszczałki). Ich miejsce zajął ogromny 50-głosowy instrument z elektryczną trakturą rejestrów autorstwa renomowanej firmy Johannesa Klaisa z Bonn – duma melomanów i serce muzyki organowej starego Krakowa. 

Obok cotygodniowych koncertów symfonicznych Filharmonia Krakowska organizuje także recitale mistrzowskie i koncerty edukacyjne dla dzieci i młodzieży, zaś latem spotkania z muzyką przybierają formę kameralnych koncertów o nieco lżejszym charakterze. Specjalnością jej repertuaru stały się oratoria, których prezentacje umożliwia rozbudowany aparat wykonawczy: orkiestra, chór mieszany i chór chłopięcy. Filharmonia Krakowska zasłużyła się także, propagując w Polsce i na świecie dzieła Karola Szymanowskiego.

Sala filharmoniczna jest też miejscem wielu koncertów gościnnych (m.in. podczas dużych festiwali).

OK Nasz strona korzysta z plików cookies w celach statystycznych, marketingowych i promocyjnych. Możesz wyłączyć tą opcję w ustawieniach prywatności swojej przeglądarki.