Legenda o Nawojce
Opowieść o dziewczynie, która od zamążpójścia wolała naukę.
Nawojka wyniosła umiejętność czytania i pisania po polsku i po łacinie z rodzinnego domu. Dalsze kształcenie uniemożliwiały jej średniowieczne zwyczaje zabraniające przyjmowania kobiet w poczet studentów. Nie widząc innej możliwości, Nawojka posunęła się do podstępu. Gdy dziewczynę chciano wydać za mąż, uciekła do Krakowa i przebrana za chłopca zapisała się na studia do Akademii Krakowskiej. Po zdaniu egzaminów i uzyskaniu tytułu bakałarza Nawojka wyszła w swojej nowej todze na ulice Krakowa. Niestety, ktoś wylał na nią wiadro wody i nagle odkryto, że pod luźną togą skrywa... kobiece kształty. Za naruszenie dobrych obyczajów sąd kościelny skazał ją ponoć na dożywotnią pokutę w klasztorze – tam Nawojka miała codziennie przepraszać Stwórcę za to, że ośmieliła się uczyć.