Wystawa Prabhakara Pachputego i Rupali Patil Zwiastunki chaosu w Bunkrze Sztuki to efekt wizyty pary indyjskich artystów na Śląsku. Tematem ich prezentacji są konsekwencje, jakie dla natury i człowieka przynosi przemysłowa eksploatacja środowiska.

Uwaga autorów skupiła się wokół związanych z górnictwem kwestii społecznych i kulturowych: zamykania kopalń, warunków życia górników, kultywowania górniczych tradycji, a także roli, jaką w kopalniach odgrywają kobiety – tytułowe „zwiastunki chaosu”.

W instalacjach przestrzennych, animacjach, rzeźbach i wykonanych głównie węglem rysunkach Prabhakar Pachpute powraca do rodzimego świata kopalni i zasłyszanych w dzieciństwie historii. Artysta urodził się i dorastał w Ćandrapurze (Maharashtra), które jest zwane miastem czarnego złota. Jego rodzina od trzech pokoleń pracowała w jednej z najstarszych kopalni węgla kamiennego w Indiach. Przełomowym momentem, w którym zdecydował on o tym, że kopalnie i rzeczywistość osób tam pracujących staną się tematem jego twórczości, była tragedia trzydziestu trzech chilijskich górników uwięzionych pod ziemią przez siedemdziesiąt dni. Artysta zestawił tę sytuację z podobną, sobie bliższą: „Ich losy śledził cały świat. Podobny wypadek przydarzył się także w Ćandrapur, ale o tym wydarzeniu nie usłyszał prawie nikt”. Pachputego interesują zresztą nie tylko warunki zatrudnienia pracowników kopalni. W jego pracach stale powraca temat psychologicznych konsekwencji pracy pod ziemią – przestrzeni klaustrofobicznej, budzącej lęk.

Pachpute współpracuje na co dzień z Rupali Patil, graficzką, autorką instalacji i obiektów, którą równie silnie interesują kwestie społeczne. W swoich dziełach artystka porusza m.in. tematy korupcji czy nadużyć władzy wobec mieszkańców Indii. Bohaterami jej prac są także pozostawieni bez środków do życia rolnicy z terenów dziś już przemysłowych. Wyobrażony, bliżej nieokreślony geograficznie świat Patil zamieszkują zrośnięci z przedmiotami – narzędziami swej pracy – robotnicy, ale i sowy, mamuty oraz szarańcza.

Prabhakar Pachpute (1986, Ćandrapur) – choć jego krewni pracowali w kopalni, Pachpute został artystą. W 2011 roku ukończył Wydział Rzeźby Uniwersytetu Sztuk Pięknych w Baroda. Prace Prabhara Pachputego były pokazywane m.in. w ramach wystawy Black or White (Van Abbemuseum, Eindhoven, 2013) oraz ekspozycji How to (…) Things That Don’t Exist (31. Biennale w São Paulo, 2014), a także podczas 14. Biennale w Istambule (2015). Mieszka i pracuje w Bombaju i Pune.

Rupali Patil, (1984, Pune) – jest graficzką, autorką obiektów i instalacji. Na co dzień współpracuje z Prabhakarem Pachpute, z którym realizuje instalacje site-specific. Poruszają one wątki kultur agrarnych oraz globalnych kontekstów społecznych, takich jak: marginalizacja rdzennych społeczności i plemion, samobójstwa rolników, wykluczenie. Jej realizacje prezentowane były w ramach 14. Biennale w Istambule (2015) oraz wystawy Kamarado (Stedelijk Museum, Amsterdam, 2015). Mieszka i pracuje w Bombaju i Pune.