Czy zajęci codziennością mieszkańcy jednego z najważniejszych miast II Rzeczypospolitej przeczuwali nadchodzący schyłek epoki, który Stefan Zweig opisał w książce Świat wczorajszy. Wspomnienia Europejczyka? Wystawa w Międzynarodowym Centrum Kultury Lwów, 24 czerwca 1937. Miasto, architektura, modernizm przywołuje okres określony przez lwowskie „Sygnały” z 1934 roku jako czas „ogólnego zamętu światowego w pięciominutowym antrakcie przed nieuniknionym”. Dwie dekady istnienia wolnej Polski to czas szybkiego rozwoju wielokulturowego miasta, które stało się ważnym ośrodkiem środkowo-wschodniej Europy. Wówczas powstała koncepcja utworzenia inspirowanego nowoczesnymi koncepcjami urbanistycznymi „Wielkiego Lwowa”. Silna tradycja lokalna, awangardowa abstrakcja oraz racjonalna forma i funkcja – to cechy składające się na portret rozbudowującej się mimo światowego kryzysu metropolii. Na wystawie pokazano modele modernistycznych gmachów reprezentacyjnych, a także przykłady projektów międzywojennej lwowskiej szkoły architektury. Obrazy, grafiki i fotografie, dokumenty filmowe, pocztówki i plakaty przywołują klimat „zaginionego miasta”. (Dorota Dziunikowska, miesięcznik „Karnet”)