Kraków Travel

piątek, 1 grudnia 2017, 19:30
sobota, 2 grudnia 2017, 18:00

Filharmonia Krakowska

ul. Zwierzyniecka 1

Po gościnnych koncertach w wawelskiej sali Saskiej (i innych tymczasowych siedzibach, jak hala...

Otwierając obecny sezon Filharmonii Krakowskiej, jej dyrektor artystyczny Charles Olivieri-Munroe obiecał słuchaczom, że w repertuarze znajdzie się szereg muzycznych odkryć. I słowa dotrzymuje, proponując muzykę Siergieja Bortkiewicza (1877-1952). Urodzony w Charkowie w polskiej rodzinie Bortkiewicz był cenionym kompozytorem (a także pianistą, dyrygentem i pedagogiem), jednak po śmierci jego dzieła zniknęły z afiszy.
„W swojej karierze spotkałem wiele pięknych utworów (…), którymi chciałbym podzielić się, bo albo są wspaniałe, albo są związane z polskim dziedzictwem, ale z jakichś powodów zostały pominięte” – tłumaczy swoje zainteresowanie zapomnianym artystą Olivieri-Munroe, który 1 i 2 grudnia poprowadzi znakomitego fińskiego solistę Henriego Sigfridssona i Orkiestrę FK w wykonaniu Koncertu fortepianowego nr 2 na lewą rękę (Bortkiewicz napisał go na zamówienie okaleczonego podczas I wojny światowej pianisty Paula Wittgensteina, tego samego, dla którego Ravel skomponował słynny Koncert D-dur).
Program wieczoru zostanie uzupełniony uwerturą Rob Roy Berlioza oraz I Symfonią g-moll „Zimowe marzenia” Czajkowskiego. (Barbara Skowrońska)

Hector Berlioz Rob Roy
Siergiej Bortkiewicz II Koncert fortepianowy op. 28 na lewą rękę
Piotr Czajkowski I Symfonia g-moll op. 13 „Zimowe marzenia”

Henri Sigfridsson – fortepian
Orkiestra Filharmonii Krakowskiej
Charles Olivieri-Munroe – dyrygent

www.filharmonia.krakow.pl

filharmonia.krakow

widownia@filharmonia.krakow.pl

Filharmonia Krakowska

ul. Zwierzyniecka 1

Po gościnnych koncertach w wawelskiej sali Saskiej (i innych tymczasowych siedzibach, jak hala Sokoła przy dawnej ulicy Wolskiej, dziś Piłsudskiego, czy Pałac Spiski w Rynku Głównym) w XIX i na początku XX wieku Filharmonia znalazła swój dom w usytuowanym w pobliżu Wawelu obecnym budynku przy ulicy Zwierzynieckiej, ukończonym w 1931 roku z inicjatywy księcia kardynała Adama Stefana Sapiehy. Stało się to w 1945 roku, kiedy Filharmonia Krakowska (wówczas Państwowa Filharmonia w Krakowie) – jako pierwsza instytucja muzyczna w kraju – zainaugurowała swoją działalność po wojnie. Modernistyczną bryłę z neobarokowym wnętrzem zaprojektowano na wzór Maison du Peuple w Brukseli; fasadę wieńczą Trzy Korony – herb archidiecezji krakowskiej (budynek należy do Kurii Metropolitalnej w Krakowie; w pierwotnej koncepcji powstał on jako Dom Katolicki). Sala koncertowa – licząca około 700 miejsc – przeszła w 2020 roku generalny remont. Oprócz niej na kolejnych piętrach budynku znajdują się sale kameralne: Złota (I piętro) i Błękitna (II piętro).

W grudniu 1991 roku w gmachu Filharmonii wybuchł ogromny pożar, który doszczętnie zniszczył większość pomieszczeń, w tym salę koncertową i mieszczące się w niej organy firmy Alexandra Schukego z Poczdamu (krakowianie do dziś wspominają przerażający jęk, jaki wydawały topniejące pod wpływem gorąca piszczałki). Ich miejsce zajął ogromny 50-głosowy instrument z elektryczną trakturą rejestrów autorstwa renomowanej firmy Johannesa Klaisa z Bonn – duma melomanów i serce muzyki organowej starego Krakowa.

Obok cotygodniowych koncertów symfonicznych Filharmonia Krakowska organizuje także recitale mistrzowskie i koncerty edukacyjne dla dzieci i młodzieży, zaś latem spotkania z muzyką przybierają formę kameralnych koncertów o nieco lżejszym charakterze. Specjalnością jej repertuaru stały się oratoria, których prezentacje umożliwia rozbudowany aparat wykonawczy: orkiestra, chór mieszany i chór chłopięcy. Filharmonia Krakowska zasłużyła się także, propagując w Polsce i na świecie dzieła Karola Szymanowskiego.

Sala filharmoniczna jest też miejscem wielu koncertów gościnnych (m.in. podczas dużych festiwali).