Ulicą Sławkowską przejdziemy poza mury średniowiecznego Krakowa – spacer ulicą Długą poprowadzi nas pod kamienicę usytuowaną przy jednej z jej przecznic: Helclów 21. Na wysokim parterze tego domu w lokalu pod numerem 1 kryje się tajemnica spotkań krakowskich artystów w mrocznych czasach stalinizmu i reżimu PRL. Pięciopokojowe mieszkanie ze służbówką należało do pianistów: Marii i Adama Riegerów związanych z krakowską PWSM. U schyłku lat 40. to właśnie w ich domu mieszkał młodziutki Wojciech Kilar w czasie rocznego hulaszczego pobytu w Krakowie (przyszły kompozytor uczył się w Gimnazjum Nowodworskiego, ale większość czasu spędzał w kawiarni Redolfi w Rynku Głównym, popijając likier). Zajmował służbówkę i do końca życia wspominał oszołomienie, jakiego doznawał, słuchając barwnych rozmów elit artystycznych Krakowa okraszonych recitalami fortepianowymi rozbrzmiewającymi do późnych godzin nocnych. Te właśnie rozmowy (tzw. ciche kluby intelektualne) stały się w latach 50. obiektem zainteresowania służb bezpieczeństwa – Riegerom założono podsłuch na potrzeby sprawy operacyjnej o kryptonimie „Trapez”. W archiwum akt jawnych IPN spoczywa teczka, w której znajduje się szczegółowy opis mieszkania Riegerów, stenogramy prowadzonych przez nich rozmów oraz relacje ze spotkań urządzanych w domu (sporządzali je tajni współpracownicy o pseudonimach: „Radio”, „Koło”, „Kwadrat”, „Stożek”, „Pręt” i „Walec”). Były to bardzo wnikliwe donosy informujące oficerów SB m.in. o tym, że podczas przyjęcia „nie brakowało niczego poza masłem, a o 21.00 biesiadnicy przenieśli się do Wiechowiczów, gdzie odbyła się gala posiadanych klejnotów, herbów narodowych, w które były wystrojone panie obok sukien z dużymi dekoltami”. W aktach odnaleźć można także charakterystyki gospodarzy, z których dowiadujemy się, że „dziekan Rieger był bardzo taktowny, wyrozumiały i przystępny dla otoczenia, a jego małżonkę należy określić przysłowiową jędzą”.

Obiekt jest dostępny dla zwiedzających tylko z zewnątrz.