Wesele

wtorek, 14 maja 2024, 19:00

Kup bilet
  • wtorek, 14 maja 2024, 19:00
  • środa, 15 maja 2024, 13:00
  • środa, 12 czerwca 2024, 19:00
  • czwartek, 13 czerwca 2024, 19:00
  • piątek, 14 czerwca 2024, 19:00
  • sobota, 16 marca 2024, 18:00
  • niedziela, 17 marca 2024, 18:00
  • wtorek, 19 marca 2024, 19:00
  • środa, 20 marca 2024, 11:00
  • środa, 20 marca 2024, 19:00
  • czwartek, 21 marca 2024, 19:00
  • piątek, 22 marca 2024, 11:00
  • piątek, 22 marca 2024, 19:00
  • sobota, 23 marca 2024, 19:00
  • niedziela, 24 marca 2024, 19:00
  • wtorek, 26 marca 2024, 19:00
  • środa, 27 marca 2024, 19:00
  • wtorek, 16 kwietnia 2024, 19:00
  • środa, 17 kwietnia 2024, 19:00
  • czwartek, 18 kwietnia 2024, 19:00
  • piątek, 19 kwietnia 2024, 19:00
  • sobota, 20 kwietnia 2024, 15:00
  • niedziela, 21 kwietnia 2024, 15:00
>

Spektakl w reżyserii Mai Kleczewskiej.

Tajemnicą Wesela Stanisława Wyspiańskiego jest przede wszystkim sposób jego oddziaływania, bo na Weselu – jak ujął to dowcipnie niegdyś Jan Błoński – polska publiczność nigdy się nie nudzi. Z zawartym w dramacie Wyspiańskiego wizerunkiem narodu zgadzali się niemal wszyscy: socjaliści, nacjonaliści, demokraci i konserwatyści. A przecież Wesele przedstawia społeczny i klasowy konflikt, trwający i wciąż się odnawiający, niemożliwy do zażegnania, wielorako antagonizujący pole polityki – podszyty gniewem, wściekłością, poczuciem krzywdy i pragnieniem zemsty.

Wielki finał dramatu, zmierzający długimi kadencjami do stanu uśpienia, rozbrojenia, do chocholego tańca, zwykło się odczytywać jako gorzką, wstrząsającą prawdę o społecznej niemocy, marazmie, anomii. A może jest na odwrót? Może ta perwersyjna, triumfalna i monumentalna scena uśmiercania społecznej energii wyzwala poczucie ulgi, uwalnia od lęku przed krwawą przemocą, zapewnia błogie uczucie wzniosłości i bezgrzeszności? Czy pulsująca w dramacie groźba rozpętania rewolucyjnych żywiołów zostaje zdławiona przez iluzję wspólnoty i towarzyszącą jej zawsze przemoc symboliczną? Czy dramat Wyspiańskiego nawiedzany jest przez widma podświadomości narodowej, jak zwykliśmy uważać, czy raczej przez trupy historii o znacznie większym zasięgu rażenia?

Bożena Adamek - ISIA
Dominika Bednarczyk / Agnieszka Przepiórska - RACHEL
Lidia Bogaczówna - RADCZYNI
Dorota Godzic – MARYSIA
Agnieszka Judycka / Karolina Kazoń - MARYNA
Karolina Kamińska - KASIA
Kaya Kołodziejczyk (gościnnie) - CHOCHOŁ
Martyna Krzysztofik – PANNA MŁODA
Julia Latosińska – HANECZKA
Natalia Strzelecka – CZEPCOWA
Hanna Syrbu - WERNYHORA
Alina Szczegielniak – ZOSIA
Anna Tomaszewska / Marta Konarska - KLIMINA
Marta Waldera - GOSPODYNI
Tomasz Augustynowicz - WOJTEK
Mateusz Bieryt – PAN MŁODY
Juliusz Chrząstowski (gościnnie) - GOSPODARZ
Wojciech Dolatowski - KASPER
Marian Dziędziel (gościnnie) / Antoni Milancej - UPIÓR
Krzysztof Głuchowski - STAŃCZYK
Andrzej Grabowski / Rafał Dziwisz - HETMAN
Mateusz Janicki - POETA
Marcin Kalisz – CZEPIEC
Daniel Malchar – STASZEK, KUBA, (JANEK)
Tomasz Międzik / Marcin Sianko - NOS
Sławomir Rokita - KSIĄDZ
Wojciech Skibiński - OJCIEC
Antek Sztaba / Daniel Malchar - JASIEK
Rafał Szumera - DZIENNIKARZ
Jerzy Światłoń - DZIAD
Adam Wietrzyński - WIDMO
Tomasz Wysocki – RYCERZ CZARNY
Tadeusz Zięba / Feliks Szajnert - ŻYD

UWAGA! Spektakl zawiera sceny przemocy

Teatr im. Juliusza Słowackiego

pl. Świętego Ducha 1

Jedna z najsłynniejszych i najbardziej zasłużonych polskich scen, działająca nieprzerwanie od 1893 roku. Teatr im. Juliusza Słowackiego zaliczany jest do najcenniejszych zabytków architektury teatralnej w Europie.

Budynek teatru wzniesiono w latach 1891-1893 na miejscu wyburzonych zabudowań klasztoru oraz kościoła św. Ducha. Wywołało to niemałe oburzenie w kręgu krakowskich historyków, konserwatorów i artystów: malarz Jan Matejko, który zaciekle walczył o pozostawienie w tym miejscu średniowiecznych zabytków, na znak protestu zrezygnował z tytułu honorowego obywatela miasta.
Nowy gmach Teatru Miejskiego projektu Jana Zawiejskiego był największą inwestycją budowlaną XIX-wiecznego Krakowa i – co ciekawe – pierwszym w mieście obiektem, który wyposażono w oświetlenie elektryczne. Budynek utrzymany jest w stylu eklektycznym, z przewagą elementów neorenesansowych i neobarokowych. To tu w roku 1901 odbyła się premiera narodowego dramatu Stanisława Wyspiańskiego Wesele.|
Początkowo Teatr Miejski miał nosić imię polskiego komediopisarza Aleksandra hrabiego Fredry, czego śladem jest popiersie znajdujące się przed głównym wejściem. Ostatecznie w 1909 roku nadano teatrowi imię Juliusza Słowackiego w stulecie urodzin narodowego wieszcza i poety.

14 listopada 1896 roku odbył się tu pierwszy pokaz kinematografu w Polsce, czyli wynalazku braci Lumière. Zaprezentowano zestaw dwunastu filmów. Projekcje odbywały się przed wieczornym przedstawieniem teatralnym i cieszyły dużą popularnością – w ciągu kolejnych dwóch miesięcy uczestniczyło w nich co najmniej dziesięć tysięcy krakowian, czyli co ósmy mieszkaniec ówczesnego miasta.

Współcześnie Teatr im. Juliusza Słowackiego to oczywiście Duża Scena, jak również  Scena Miniatura działająca od 1976 roku w dawnym budynku teatralnej elektrowni, Małopolski Ogród Sztuki czy Dom Rzemiosł Teatralnych.

OK Nasz strona korzysta z plików cookies w celach statystycznych, marketingowych i promocyjnych. Możesz wyłączyć tą opcję w ustawieniach prywatności swojej przeglądarki.